" منيّت فاصله بين انسان تا خداوند "
" ... انسان به خود مى انديشد و چون در فكر خود است، خداوند را و حقيقت اصلى خويش را از ياد برده. خود را مى بيند و با ديدن خود از ديدن اسرار الهى محروم مى شود...
تنها يك مشكل وجود دارد و بقيه مسائل و گرفتارى هاى انسان از اين مشكل اساسى سرچشمه مى گيرد. اين مشكل بزرگ و ريشه اى " منيّت " است. منيّت يعنى خودبينى، خودخواهى، خودپرستى، خودارضايى، خودشيفتگى، خودستايى، خودفريبى، خودمحورى، خودباختگى...
خداوند در روح انسان ساكن است و عامل اصلى پنهان و پوشيده ماندن خداوند ( خوبى محض ) در وجود انسان و در زندگى او همين " خودخواهى و منيّت " است ...
